Κορακοειδή
Η οικογένεια των κορακοειδών εκπροσωπείται στην Κύπρο από πέντε είδη:
Pica pica (Κατσικορώνα), Corvus corone (Κόρωνος), Corvus monedula (Κολιός),
Corvus corax (Κλόκκαρος), Garrulus glandarius (Κίσσα). Τα τρία πρώτα είδη είναι
θηρεύσιμα, ο κλόκκαρος και η κίσσα είναι προστατευόμενα. Ο κλόκκαρος
απειλείται με αφανισμό αφού σε όλη την Κύπρο έχουν παραμείνει μόνο 4-7 ζευγάρια
ενώ η κατσικορώνα, ο κόρωνος και ο κολιός υπάρχουν σε μεγάλη αφθονία. Ιδιαίτερα
τα δύο πρώτα, η κατσικορώνα και ο κόρωνος, παρουσιάζουν μεγάλη πυκνότητα σε
ορισμένες έντονα διαταραγμένες περιοχές, με αποτέλεσμα να προκαλούν σοβαρά
προβλήματα στη γεωργία , τη κτηνοτροφία αλλά και στα υπόλοιπα άγρια πτηνά.
Τα κορακοειδή είναι παμφάγα ευκαιριακά είδη. Τρέφονται με ό,τι υπάρχει σε
αφθονία, ανάλογα με την εποχή. Η επίδρασή τους στα θηρεύσιμα είδη εξαρτάται από
την αφθονία τους, την αφθονία των θηρεύσιμων ειδών, ή την αφθονία της
εναλλακτικής τροφής και την κάλυψη του βιοτόπου.
Τα προβλήματα που παρουσιάζονται είναι γενικά σε τοπική κλίμακα και σε
υποβαθμισμένους βιότοπους με μειωμένη κάλυψη. Εκεί όπου υπάρχει πρόβλημα,
επιβάλλεται η διοργάνωση εκστρατειών καταπολέμησης του πληθυσμού τους με τη
χρήση επιλεκτικών μεθόδων όπως είναι η χορήγηση ειδικών και περιορισμένων
αδειών κυνηγίου, ούτως ώστε τα προβλήματα να περιορίζονται. Είναι όμως γενικά
παραδεκτό ότι σε καλής ποιότητας βιότοπους με επαρκή κάλυψη, η επίδραση των
κορακοειδών στα θηρεύσιμα είδη δεν είναι σημαντική.
Εμπλουτισμός:
Ο εμπλουτισμός στοχεύει στην αύξηση και την ανάπτυξη της πανίδας σε περιοχές
όπου υπάρχουν μικροί ή καθόλου πληθυσμοί ζώων. Μπορεί να επιτευχθεί με την
απελευθέρωση ζώων που εκτρέφονται από τον άνθρωπο σε φάρμες ή με τη μεταφορά
ζώων από μια υγιή περιοχή σε μια άλλην.
Πολλά από τα πρώτα προγράμματα εμπλουτισμού που εφαρμόστηκαν δεν έλαβαν
υπόψη τους περιορισμούς της φύσης. Αν ο άνθρωπος προωθεί τα θηράματα μέσα σε
ένα περιβάλλον με περιορισμένη χωρητικότητα, τότε το θήραμα θα εξαλειφτεί
εντελώς. Ένα καλό περιβάλλον μπορεί να συντηρεί μεγάλο αριθμό ζωικών ειδών, ένα
φτωχό όμως περιβάλλον μπορεί να συντηρεί μόνο μικρό αριθμό ειδών.
Οι κακές καιρικές συνθήκες ή άλλοι παράγοντες μειώνουν την ποσότητα θηράματος
ακόμα και σε ένα καλό βιότοπο. Όταν όμως οι συνθήκες βελτιώνονται, οι πληθυσμοί
ανακάμπτουν. Όταν ο βιότοπος είναι σε καλή κατάσταση ο εμπλουτισμός συνήθως
δεν είναι αναγκαίος.
Ο εμπλουτισμός είναι χρήσιμος μόνο εκεί που ο περιοριστικός παράγοντας δεν είναι
πλέον ιδιαίτερα έντονος και στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει θήραμα. Σε τέτοιες
περιπτώσεις, προτού οι διαχειριστές άγριας ζωής απελευθερώσουν οποιαδήποτε ζώα,
μελετούν προσεκτικά την περιοχή και τη βελτιώνουν. Με αυτό τον τρόπο οι
πιθανότητες επιτυχίας του προγράμματος είναι περισσότερες.
46