Εικ. 10.4
Αν κυνηγά με τη φορά του ανέμου, ο σκύλος «αδιαφορεί», ακόμα κι αν
βρίσκεται πολύ κοντά στο θήραμα.
Οι άνεμοι που έχουν ένταση μεγαλύτερη από 20-25 χιλιόμετρα την ώρα, επιδρούν
αρνητικά στην όσφρηση, στο να «πιάσει δηλαδή» ο σκύλος μας μυρωδιά. Οι δυνατοί
άνεμοι επιδρούν όμως και πάνω στο πέταγμα των πουλιών. Όταν οι άνεμοι είναι
δυνατοί, τα πουλιά συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά˙ κρύβονται συνήθως σε
κοιλώματα και πυκνή βλάστηση και εντοπίζονται πολύ πιο δύσκολα. Λέγεται, ότι σε
βόρειο άνεμο, τα σκυλιά «παίρνουν» πολύ δύσκολα μυρωδιά. Άλλοι πάλι διηγούνται
ότι μια τέτοια εμπειρία είχαν με ανέμους διαφορετικών κατευθύνσεων. Αυτό όμως
φαίνεται ότι έχει να κάνει περισσότερο με τη συμπεριφορά ορισμένων θηραμάτων
στους βόρειους ανέμους παρά με την ικανότητα του σκύλου να εντοπίσει μυρωδιά.
Γι’ αυτό και σε άλλες περιπτώσεις ο άνεμος μπορεί να είναι ευνοϊκός όσον αφορά την
όσμηση και σε άλλες όχι.
Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχουν διάφορες θεωρίες. Από τη μια, πιθανόν να είναι το
θήραμα που συμπεριφέρεται διαφορετικά στους βόρειους ανέμους, από την άλλη,
μπορεί να είναι τα σκυλιά που δεν μπορούν να προσαρμοστούν και τόσο εύκολα.
Πιθανόν όμως, πίσω από τους βόρειους ανέμους, να υπάρχει και κάποια άλλη θεωρία.
Θερμοκρασία.
Όσο πιο κρύος γίνεται ο αέρας, τόσο πιο συμπυκνωμένος είναι. Όσο πιο ζεστός
γίνεται, τόσο πιο ελαφρύς και αραιός είναι. Ο ζεστός αέρας επομένως, δε βοηθά στον
εντοπισμό μυρωδιάς. Εκτός όμως από τη ζέστη υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που
επιδρούν καταλυτικά.
Στις ψηλές θερμοκρασίες οι σκύλοι εξαντλούνται από την κούραση πολύ πιο εύκολα
και πολύ πιο γρήγορα. Σε χαμηλές θερμοκρασίες και όταν ο αέρας που φυσά είναι
ξηρός η δυνατότητα του σκύλου να οσφραίνεται. επίσης περιορίζεται. Σε μεσαίες
προς χαμηλές θερμοκρασίες αλλά με υγρασία, η δυνατότητα του σκύλου να
«
παίρνει» μυρωδιά είναι αυξημένη.
M.Antoniou
253