Εικ. 10.5
Όσο μεγαλύτερη είναι η ζέστη τα μόρια ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά στα
στρώματα του αέρα. σχηματίζοντας, σύμφωνα με τους ειδικούς, έναν κώνο μέσα στον
οποίο διαχέονται οι οσμές.
Έδαφος – Τοπογραφία και κάλυψη.
Τοπογραφία
Το ξηρό και σκονισμένο έδαφος κάνει την προσπάθεια του σκύλου για εντοπισμό
μυρωδιάς δύσκολη ή ακόμα και αδύνατη. Σε αυτές τις συνθήκες, ιδιαίτερα σε
αλκαλικά εδάφη και ανεξαρτήτως του ανέμου, η προσπάθεια του σκύλου γίνεται
πολύ δύσκολη. Η τοπογραφία είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας που
επηρεάζει την όσφρηση του σκύλου. Για παράδειγμα, έστω και αν σε ένα βουνό
φυσά, στις πλαγιές του και στα κοιλώματα μπορεί να υπάρχει άπνοια, με αποτέλεσμα
η μυρωδιά να χάνεται. Η τοπογραφία του εδάφους επομένως αλλάζει και επηρεάζει
σε μεγάλο βαθμό τον άνεμο και κατ’ επέκταση τη μυρωδιά.
Κάλυψη.
Σε περιοχές με καθόλου κάλυψη και ιδιαίτερα σε καλλιεργημένες επίπεδες εκτάσεις,
η μυρωδιά είναι μηδαμινή. Όταν υπάρχει λίγη κάλυψη με θάμνους και χόρτα, το
θήραμα αφήνει τη μυρωδιά του στα χόρτα και τους μικρούς θάμνους.
Υπάρχουν επίσης συγκεκριμένα είδη φυτών τα οποία «απορροφούν» τη μυρωδιά του
θηράματος και δεν αφήνουν σημάδια για τον σκύλο.
Η ξηρή βλάστηση σε περιβάλλον χωρίς υγρασία, μειώνει επίσης τις πιθανότητες να
«
πιάσει» μυρωδιά ο σκύλος. Αρνητικά επηρεάζει και η φρέσκια, χλωρή βλάστηση.
Η παλιά, ξερή βλάστηση σε περιβάλλον με υγρασία και ελαφρύ αεράκι, δίνει καλές
πιθανότητες για εντοπισμό μυρωδιάς.
Τα θηράματα
Η φύση φροντίζει να προστατεύει όλα σχεδόν τα θηλυκά πτηνά κατά την περίοδο της
αναπαραγωγής. Η μυρωδιά που αυτά αφήνουν κατά την περίοδο της αναπαραγωγής
τους είναι πολύ μικρότερης έντασης συγκριτικά με εκείνην σε άλλες περιόδους του
χρόνου. Το ίδιο συμβαίνει και με τους λαγούς και τα υπόλοιπα θηλαστικά, που την
περίοδο μετά τη γέννα δεν έχουν μυρωδιά. Γενικά, η μυρωδιά των μεγαλύτερων
M.Antoniou
254