Εικ. 1.3
Το πίσω μέρος της άδειας όπου φαίνονται οι νόμοι της εποχής καθώς και τα
επιτρεπόμενα θηρεύσιμα είδη, στην Ελληνική και Αρχαία Τουρκική γλώσσα.
Ορισμένα από τα θηρεύσιμα είδη της τότε εποχής ήταν το ελάφι, το αγρινό οι
πουρτάλες κ.λ.π
Ενδείξεις επίσης έχουμε και για το ότι η διαχείριση του κυνηγιού έχει τις ρίζες της
παλιά, πολύ παλιά. Ευρήματα και μαρτυρίες αρχαιολόγων αναφέρουν ότι στους
οικισμούς του βασιλείου της Αμαθούντας καθώς και σε άλλα βασίλεια, επιτρεπόταν η
θήρα μόνο των αρσενικών ελαφιών, ενώ τα θηλυκά ελάφια προστατεύονταν για
σκοπούς αναπαραγωγής.
Άλλη μια απόδειξη για το ότι το κυνήγι είχε από τα αρχαία χρόνια τους δικούς του
κανόνες και τη δική του νομοθεσία, μας δίνει η άδεια κυνηγίου που εκδόθηκε το 1897
και στην οποίαν αναγράφονται τόσο οι νόμοι της εποχής όσο και τα επιτρεπόμενα
θηρεύσιμα είδη. Ορισμένα μάλιστα από τα θηρεύσιμα είδη της τότε εποχής ήταν το
ελάφι, το αγρινό οι πουρτάλες κ.α.
Η μυθολογία λοιπόν αλλά και οι θρύλοι της Κύπρου επιβεβαιώνουν τη στενή
σύνδεση των κατοίκων του νησιού με το κυνήγι που αποτελεί, χωρίς αμφιβολία,
κομμάτι του πολιτισμού μας. Του λόγου το αληθές αποδεικνύει και ο μεγάλος
13